Sonnet 138: When my love swears that she is made of truth
BY WILLIAM SHAKESPEARE
When my love swears that she is made of truth,
I do believe her, though I know she lies,
That she might think me some untutored youth,
Unlearnèd in the world’s false subtleties.
Thus vainly thinking that she thinks me young,
Although she knows my days are past the best,
Simply I credit her false-speaking tongue:
On both sides thus is simple truth suppressed.
But wherefore says she not she is unjust?
And wherefore say not I that I am old?
Oh, love’s best habit is in seeming trust,
And age in love loves not to have years told.
Therefore I lie with her and she with me,
And in our faults by lies we flattered be.
منیم عشقیم آند ایچیرکی دوغرو دوزدن یارانیب
اینانسامدا اونا آنجاق بیلیرم کی یالان دئییب
بونا گؤره بلکه منی بیر آنلاماز گنج سانیر
خام بیر آدام کی دونیانین یالانلار ایله آلیشیب
بوش خیال دیردئسم منی دوغوردان بیر گنج بیلیر
یاخشی بیلیر خوش گونلریم منیم گئچیب
ساف ساف اونون یالان دیلین بگنیرم
هم بویاندا هم اویاندا دوغرو ایله دوز ازیلیب
آنجاق ندن او سؤیلمیر آلداتاندیر؟
ومن نیه یاشلیلیغیم اؤرگیمده سیر تک قالیب؟
آخ، عشقین گؤزل گؤرونتوسو یالان گوونمه سینده دیر
یاشلی عاشیق یاشی نئچه؟ هئچ دئمییب
بونا گؤره من یالانی دئدیم اونا اودا منه
دوغسادا مین خطا یالان سئوینجیمیز اوندا یاتیب
شعر: ویلیام شکسپیر
چئویرن: ع. دهقانی (باریش)
96/5/10
