هدایتین عسکرلیک حیکایه سی

هیدایت سربازچیلیق واقتینا کیمی کتدن ائشیگه چیخمامیشدی. عسکرلیگه آدی چیخدیغینا گؤره هیدایتی کندین آداملاری ییغیلیب یولا سالمیشدیلار. اسکی دن سرباز گئده نی دوغرو دوزگون تؤرنله  یولا سالاردیلار. آنا باجی آغلاشاردیلار. دئمه لی هیدایت ده گؤزو یاشلی کتدن آیریلیب و شهره دوغرو یولا دوشموشدو. هیدایت  او چاغا کیمی کندین قالاقلاریندان و زیغ دیوارلی داملاردان سونرا بیرزاد گؤرمه میشدی. اوْنا گؤره شهر شولوقلوغون و یئنی زادلاری بیردن گؤردوگونه گؤره جاییب و ائله شهره آددیمین قویاندان دولاشیق دانیشماغا باشلامیشدی. ایشین ترسه سی  سربازلاری بؤلنده، اونو فارس بؤلگه سینه گؤندرمیشدیلر. بئش آلتی آی سونرا هیدایت ایزن آلیب تبریزده قوهوملارینین ائوینه گلمیشدی. قوهوملار گؤرموشدولر هیدایت داهی تورکجه یوخ فارسجا دانیشیر وتورک دانیشانلارا دا  سانکی تورکجه  دیلین هئچ بیلمه ینلر کیمی جاواب وئرمه ییر. قوهوملار  هیدایتین باشینا ییغیلمیشدیلار، اونلارین چوخو دا فارسجا بیلمه ییردیلر و هیدایت له ال قول ایشاره سی ایله  دانیشیردیلار. اونا بیر دیلمانج قوشموشدولار کی اونو  کتلرینه آپارسین. اوتوبوسدا هیدایت یاشیل بوغدا زمیلرین دیلمانجا گؤستریب و دئمیشدی:"اینا چی هستن؟" اورداکی لار اونا گولوب ودیلمانجا دئمیشدیلر: بو یازیق فارسلار بوغدا دا بیلمیرلر نه دی، گؤره سن بونلار چؤرک یئمیرلر؟!

سؤزون قیساسی هیدایت دیلمانجلا کنده یئتیشیرلر. های دوشور هیدایت سربازچیلیقدان گلیب. دوران دورماز هامی  هیدایتی گؤرمگه گئدیرلر. هیدایتین  قاباغینا بیر داوار کسیب و  اویناماق گولمکله اونو آپاریب یوخاری باشدا اوتورتموشدولار، دالیسینا دایاناجاق، بؤیرونه یاسدیق قویموشدولار. کندین بویوک باشی هدایته خوش گلدین دئییب و اونون کئفین سوروشموشدو. هیدایت اوز توتوب دیلمانجا ساری و فارسجا قیریلدادیر. کند آداملارب گؤرموشدولر دیلمانجلا هیدایت بیر بیرینه بیر سؤزلر دئدیلر. سوروشورلار: سورون ندی؟ دیلمانج دا جریانی تریفله ییر.   کندین کاتداسی دئمیشدی: سیز دؤزون! من بونو دیله گتیرمگی باجاریرام. کاتدا اونا ساتاشما آتماغا  باشلامیشدی .  کند اهلی گولوب باییلیردیلار  آنجاق هیدایت سانکی هئچ نه آنلامیردی و یالنیز تاماشا ائدیردی!

هیدایتین آناسی قویونون اتیندن  پیشیریب و اونون اؤنونه قویاندا، هیدایت آناسیندان سوروشموشدو:"مادر این چیه؟!" یازیق آنا دا آغلارکن دئمیشدی:هیدی بالا اچجییه!  سونرا دا دئمیشدی : بالام دیللی گئتدی، دیلسیز گلدی!!

هیدایت ایزن گونلرین بوتون فارسی دانیشمیشدی و دیلمانج اونون سؤزلرین چئویرمیشدی. ایزینلی گونلر قوتارمیشدی و او یئنه ده فارس بؤلگه سینه گئتمیشدی. آنجاق بو دؤنه عسکرلیگی قورتاریب قاییداندا گؤرموشدولر هیدایت تورک دانیشیر. آناسی سئوینیب دئمیشدی: آللاه نذریمی قبول ائله ییب، بالام بو دؤنه دیللی گلیبدیر!! 

ایساخان!

 اسکی چاغدا خان‌خانلیق  چاغیندا هله خاندان سووای اونون آتین ناللایانلار دا سئویردیلر کی اونلارین آدلارینین آخیرینا "خان"  یاپیشدیرسینلار و یازیق رعیتدن ده ایستردیلر کی اونلارین آدین دیله گتیرنده "خان" دئمه گی اونوتماسینلار!  بونلاردان بیری ده ایسا آدلی بیر کیشی ایدی کی ادعا ائدیردی کی او دا خان تؤره مه لریندن دیر. ایسا کیشینین مالی-واری یوْخ ایدی آنجاق خانلیق ادعاسینداندان دا واز کئچمیردی!

گۆنلرین بیر گۆنو سیجیللی ایداره سیندن گلیب، میللته سیجیللی وئرنده میللت سیرایا دوروب سیجیللی آلارکن اؤزون خان آدلاندیران ایسا دا کیملیک آلماق اۆچۆن اورا گئتمیشدی. ایکی اللرین دالیسیندا باغلاییب و سینه‌سین قاباغا وئریب سیرایا دورمادان کئچیب  کیملیک مامورونون  اؤنونده دورموشدو.  کیملیک مامورو اونا باخیب اوندان سوروشموشدو: آدین نه‌دی؟ ایسا کیشی چوخ غورورلو و اوجا سسله دئمیشدی: ایسا خان!

 کیملیک مامورو آدین یازارکن ایساخانا دئمیشدی: هه، ایته سوخان عمی!! دده‌نین آدی  ندی؟  بو سؤز اوردا اولانلاری چوخ گولدورموشدو و  ایساخان دا اوتانیب، سویو سوزولموش جاواب وئرمیشدی: اؤز آدیمی باییلتدین قالدی دده مین آدی!!

علم بهتراست یاثروت؟

شایدکسی نباشد که به مدرسه رفته باشدودرس خوانده باشدولی درمورداین موضوع انشاء ننوشته باشدودراین میان خیلی ازماها علم رابرتر دانسته ایم وشاید بعضی مواقع برروی کاغذ علم رابرتر دانسته ایم ودردل ثروت رابرتر تصور کرده ایم وافرادی هم بوده اند که ثروت را برتر دانسته اندودلیل این برتری رامزیتهای فراوان ومشخص پول وثروت ذکرکرده اندکه البته برای همه مااین مزیتها قابل قبول است.

چراکه اهمیت پول وثروت برای همه انسانها کاملا آشکاراست وتقریبا زندگی همه انسانها به  آن گره خورده است وبدون آن هم زندگی ممکن نیست وچه بسیارافراد که سواد زیادی ندارند اما بدلیل داشتن پول وثروت زندگی راحت وخوشی دارندودرنزددیگران هم ازاحترام وجایگاه خاصی برخوردارندوچه بسیار افرادی که عمرخودرابه تحصیل علم ودانش گذرانده اندولی از مال دنیا آه دربساط ندارند وآنچه راهم که باهزاران زحمت بدست می آورنددرده روز اول هر ماه صرف قرضها واقساط عقب افتاده خود می کنند.

علاوه براین خیلی ازافرادبه دلیل رفع نیازهای زندگی به قدری به دنبال پول هستند که وقتی برای فکر کردن به اهمیت علم ندارند.بارها شده است که والدین دانش آموزی به خاطر خوب درس نخواندن فرزندش به مدرسه دعوت شده است وبنده به عنوان یک معلم ودیگرهمکارانمان به یک نتیجه تاسف برانگیزی رسیده ایم وآن اینکه هیچ علاقه ای رادرپدرویامادرنسبت به علم آموزی فرزندش مشاهده نکرده ایم ودرواقع تنها دلیل فرستادن فرزند به مدرسه،راحت شدن ازشلوغیهای اودرمحیط خانواده بوده است وازهمکارانم شنیدم که درمدرسه ای مادریکی ازدانش آموزان دختر طلاهای دستش رابه مدیرمدرسه نشان داده وگفته :"اگر درس بخواندمثل تو می شودواگردرس نخواند مثل من (اشاره به طلاهای دستش)میشود".

بله،آدمی که ثروت داشته باشد اما علم واگاهی نداشته باشد،ارزش انسان رادراین چیزها خلاصه می کندوبالاترازان را نمی بیند.

تصورکنیداگر انسانها معنی عشق،محبت،دوست داشتن،فداکاری،کمک به انسانها،گذشت و...رابدانندودرغم وشادی همدیگرشریک باشندودست ازخصومتهای بیجابردارند وحقوق همدیگررا محترم بشناسند وهیچکس خودرا برترازدیگری نداندواندکی هم صبروحوصله وتحمل داشته باشند،آیا اثری ازمشکلات متعدد باقی می ماند.

اگر خوبیهایی وجوددارد به خاطر وجود انسانهایی است که صفات نیک ذکرشده راداراهستند واگربدیهایی است به خاطر وجود انسانهایی است که ارزشی به این صفات نیک قائل نیستند.

چه بسیار انسانهای عالم وثروتمندی که بیمارستانها،کارخانه ها،مدرسه هاومساجدساخته اند وثروت خودرا درخدمت همنوعان وجامعه خود قرارداده اندوچه بسیارند افرادی که ثروتمند هستند اما حتی ثروتشان به درد خودشان هم نمی خوردتا چه رسد که درخدمت جامعه قرارگیرد.اگرعلم راخوب معنا بکنیم به این تنیجه می رسیم که علم ثروت را به وجود می آوردوجهتهای بکارگیری آن را تعیین می کند.

  جمله هایی از بزرگان درمورد اهمیت علم ودانش:

حضرت محمد(ص):"زگهواره تاگوردانش بجوی"

سقراط:   اثر حکمت آن‌گاه در شخص حکیم ظاهر شود که خویشتن را حقیر و ناچیز شمارد.»

پروین اعتصامی:  پستی نسوان ایران جمله از بی‌دانشی است// مرد یا زن، برتری و رتبت از دانستن است .»

مترلینگ: «تمام سرمایه فکری و دانش آدمی باید تسلیم یک عظمت اخلاقی و روحی گردد وگرنه دانش مانند رودی خواهد بود که نتوانسته مسیر خود را بپیماید و به ‌دریا منتهی شود و با وضعی اسف‌آور در ریگ‌زارها فرو رود.»

ادیب پیشاوری:«تورا گرچه در مال افزایش است// به اندازه دانشت ارزش است»

مولوی:«تیغ دادن در کف زنگی مست// به که آید علم، ناکس را بدست»

شکسپیر:«داشتن علم بهتر از داشتن ثروت است ولی نداشتن ثروت بدتر از نداشتن علم است»

سقراط:«علوم ِ پاک، در دل‌های ناپاک قرار نگیرد.»

کنفوسیوس:«کشوری که افراد آن از علم و دانش بهره‌مند باشند دیگر طعم گرسنگی را نچشیده، زندگی راحت و آسوده‌ای خواهند داشت.»

تولکو و قارغا ناغیلی

قارغاو تولکونون ناغیلین چوغونوقلا "زاغکی قالب پنیری دید"شعریله بیلیریک آنجاق بو شعر اصلینده یونان ولاتین اؤیکۆلری(Aesop's Fables ) اساسیندا فرانسا دیلینده سؤیله نن بیر شعردیر کی اینگلیسجه دیلینه ده ترجومه چئویریلیب وناغیلین تئمی بودور کی تولکوخویلو اینسانلار سنی اولمادیغین کیمی اۆزونه تعریفله ییب و توولاییب الینده کین ده سندن آلارلار.  میرزا علی اکبر صابر ده بو فرانسا دیلینده اولان شعری آزربایجان تورکجه سینه چئویریب ونظمه چکیبدیر. حبیب یغمایی آدینا ایلک اوخول کیتابلاریندا اولان فارسی شعرده صابیرین شعرینین فارسجا چئویرمه‌سی دیر آنجاق یغمایی شعرین دگرین دوشووروبدور.

 پندیر آغزیندا بیر قارا قارغا

اوچاراق قوند بیر اوجا بوداغا.

تولکو گؤرجک یاواش – یاواش گلدی،

ائندیریب باش، ادبله چؤمبلدی

بیر زامان حسرت ایله قارغایا ساری

آلتدان – آلتدان ماریتدی باش یوخاری.

دئدی:- احسن سنه،آ قارغا آغا !

نه نزاکتله قونموسان بوداغا !

بزه دین سن بو گون بیزیم چمنی،

شاد قیلدین بو گلمگینله منی.

نه گؤزلسن ،نه خوشلقاسان، سن!

یئری وار سؤیله سم هماسن سن!

توکلریندیر ایپک کیمی پارلاق

بد نظر دن وجودین اولسون ایراق !

بو یقیندیر که وار سئومه لی سسین،

اوخو،وئرسین منه صفا نفسین !

بئله سؤزدن فرحله نیب قارقا،

آغزینی آچدی،تا کی ائتسین – قا !

((قا)) ائدیرکن هنوز بیرجه کره،

پئندیری دیمدیگیندن ائندی یره –

تولکو فورا هاوادا قاپدی یئدی؛

قارغایا طعنه ایله بؤیله دئدی:

اولماسایدی جهاندا سارساقلار،

آج قالاردی یقینکی،یالتاقلار!

 شعرین اصلی فرانسا دیلینده:

Le Corbeau et Le Renard de Jean de la Fontaine

 Maître Corbeau, sur un arbre perché,
Tenait en son bec un fromage.
Maître Renard, par l’odeur alléché,
Lui tint à peu près ce langage :
«Hé ! bonjour, Monsieur du Corbeau.
Que vous êtes joli ! que vous me semblez beau !
Sans mentir, si votre ramage
Se rapporte à votre plumage,
Vous êtes le Phénix des hôtes de ces bois.»
A ces mots le Corbeau ne se sent pas de joie ;
Et pour montrer sa belle voix,
Il ouvre un large bec, laisse tomber sa proie.
Le Renard s’en saisit, et dit : «Mon bon Monsieur,
Apprenez que tout flatteur
Vit aux dépens de celui qui l’écoute :
Cette leçon vaut bien un fromage, sans doute.»
Le Corbeau, honteux et confus,
Jura, mais un peu tard, qu’on ne l’y prendrait plus.

شعرین ترجومه سی اینگلیس دیلینده:

English Translation

The Crow and the Fox by Jean de la Fontaine

Master Crow perched on a tree,
Was holding a cheese in his beak.
Master Fox attracted by the smell
Said something like this:
“Well, Hello Mister Crow!
How pretty you are! How beautiful you seem to me!
I’m not lying, if your voice
Is like your plumage,
You are the phoenix of all the inhabitants of these woods.”
At these words, the Crow is overjoyed.
And in order to show off his beautiful voice,
He opens his beak wide, lets his prey fall
The Fox grabs it, and says: “My good man,
Learn that every flatterer
Lives at the expense of the one who listens to him.
This lesson, without doubt, is well worth a cheese.”
The Crow, ashamed and embarrassed,
Swore, but a little late, that he would not be taken again.

References:                                                                                                             قایناقلار

http://www.frenchtoday.com/french-poetry-reading/poem-le-corbeau-et-le-renard-la-fontaine           

http://en.wikipedia.org/wiki/The_Fox_and_the_Crow_(Aesop

شکست مایه پیروزی است.

تقدیم به یکی از دوستانم-سخن دلم است برای درمان درد تو ونه تسکین آن.

قصد من نصیحت نیست،فقط اظهار نظراست.زندگی انسان پرازشکستها وپیروزیهایی است وبه دنبال آن پرازشادیها وغم وغصه هایی است که درپی آنها می آیند.موفقیت شیرین است وشکست وتحمل آن، سخت است.اما اگر گفته اند"شکست مایه پیروزی است"بی سبب، وفقط برای دلداری نگفته اند،بلکه این یک واقعیتی انکار ناپذیر است ومردان وزنان موفق وسخت کوش، شکست های بد زندگی شان را به نردبان موفقیتهای خود بدل کرده اند،یکی ازمضرات پیروزی ودرپی آن شادی ،مغرور ومتکبرنمودن انسان است ویکی ازفواید بسیارباارزش شکست،به فکر فروبردن انسان وآگاه نمودن او به نقطه ضعفها وباطل نمودن احساس شکست ناپذیری اوست،وهمین مزیت باارزش شکست،درعین حال که تحملش سخت است،انسان راکارآزموده ،باتجربه وآبدیده وصبوردربرابرناملایمات می کند،فکر کردن را به انسان می آموزدکه بنا به گفته بزرگان ما، از عبادت هم برتراست.فکر کردن دشمن جهل ونادانی وعصبانیت است وراهی مطمئن وایمن برای رسیدن به پیروزی است.

اگر گفته اند" درنومیدی بسی امیداست. "بازهم برای دلداری نگفته اندبلکه این جمله کوتاه عصاره بهترین کلماتی است که می توان درذکرمزیتهای شکست گفت.انسان دانا وفکورغم نمی خورد،بلکه فکر می کندوباصبروشکیبایی کلید موفقیتهارابدست می آوردونومیدی رابه امیدتبدیل می کند،مردان بزرگ شکست می خورند ومردان کوچک از رسیدن او به خط پایان لذت می برند،اما به پا خواستن اولذت آنهارا کوتاه ودرماندگی شان رابیشتر می کند .

شکست استادسخت گیر ومنصفی است که همه رابه اندازه تلاشش نمره می دهد وتقلب دردرس اوامکان پذیر نیست،هرکسی بااودرافتد،نمره اش از قبل هم بدتر می شودولی اگر سعی وتلاش کندوگفته هایش راعمل کند،به همان اندازه برنمره اش می افزایدودراین صورت شکست،مایه پیروزی می شود.

پیروزیهایی هستند که کاذب هستندوبرای آنها معیارهای درستی قضاوت نمی کند،مثل قبولی دردرس استادی که نمره هایش برمبنای معیار وملاک درستی نیست،واین نوع پیروزیها انسان را ازانسان بودنش غافل می سازند،قدرت اوراتوخالی وتکبرش رازیاد می کنندوچون میدان کارزار واقعی پیش می آیدواین معیارها ارزش خودرااز دست می دهند،شکست سختی درس اورا می دهد.انسانها بعداز شکست وازدست دادن موقعیت خود متواضع وفروتن می شوندودیگران رل مثل خودوبرابربا خود درمی یابند.

و ای کاش انسانها بعداز پیروزیهای دوباره همین صفات نیک حاصل شده ازشکست راحفظ کنندوهمواره انسانهارابرابربا خودبدانندوباآنها مهربان وصمیمی باشند،چراکه اگراز شکست درس بگیریم،شکست رابه بردوپیروزی بدل کرده ایم واحتمال شکست خوردن درآینده راکمتر کرده ایم ودرعوض احتمال پیروزیهایمان بیشتر شده است.