عجب دوران اولوب دنیا دوزی ظولمه دولورهرگون
بشر کسگین پیچاغیله کسیر باش،
ویا سیمای خلقی یاندیریر زهر جهالتله
بونو بیلمم ندن نئیچون؟
کئشگه گؤرمزدیم،
بشر طوغیان ائدیب اینسانلیغی کؤکدن قوروتماقدا
اورک یوخ، اولسا دا داش تک قارا اولموش
آما داش نئیله میش؟
من ایشتیباه ائتدیم;بیناسین ائولرین قویموش،
اوجالمیش داغلاری قورموش،
سویو باغریندا ساخلار یای گونو اکرام ائدر اینسان و حئیوانه،
شیاطیندن قاچاندا داغ یئنه امن و آمانلیقدیر،
آغاجلار گوللر اوندا یام یاشیل سرگی سررلر،قوشلار اوندا
ائو قوروب نسلین دوام ائیلر
اوخور بولبوللر اوندا یاز گونو،
بیزیم سازلی آشیقلار تک،
اؤرکدن سویلیرم جانی لر البته بو جاهیللر،
نه حئیوانه کی شیطانه چوخ اوخشارلار
هر حئیواندا شفقت وار،وفا وار،مهریبانلیق وار!
اگر اونلاردا آجماق اولماسایدی،
شاید آخر قان توکولمزدی،
وبیر جئیران،
آسلان پنجه سیله هئچ ده اولمزدی،
اولار مجبور اولوب قارنین دویورسون
چون طبیعتده،
بو بیر قانون و عادت دی
ولی اینسانلارین دردی ندیر؟
بیلمم ده اینسالیق باشین بؤیله فدا ائتمیش!!
ترجمه فارسی;
عجب دوران نامردی شده دنیا پرازجور وستم گشته
وانسان می برد سر را به چاقویی که تیز و سخت برنده است
ویا با زهر جهلش چهره انسان بسوزاند
نمی دانم چرا؟ای کاش من این را نمی دیدم
بشر طغیان نموده تا بسوزاند هر آنچه هست انسانی
درون سینه قلبی نیست، وگرهم هست چون سنگ است
ولی سنگ راچه تقصیری است؟
ببخشد اشتباه من، که آن هر جا بنای خانه ها گردد
و یاکوه سخاوتمند را سازد
که در سینه نگه دارد زلال آب،
به تابستان کند احسان به هر انسان و حیوانی
چو شیطان دشمنم باشد که کوه هست امن و آسایش
درخت و گل در آن سازند چشم انداز سبزی رنگ
محل آشیان و زاد حیوان و پرنده است
و بلبلها در آن خوانند مثل ساز عاشقها
زجان و دل بگویم; فرد جانی هست هم جاهل
نه حیوان بلکه شیطان است
که هر حیوان هم مهرومحبت هم وفا دارد
خورد او تا نمیرد بلکه بر روی زمین باشد
اگرسیراست خون دیگران را هم نمی ریزد
ویک آهو به چنگال پلنگی هم نمی افتد
شکم درد است برای او
واین قانون هستی هست
ولی انسان دردش چیست؟
چنین بی رحم انسان را فدا کرده است!!
