زیبایی های زبان ترکی

یاغیش یاغار 

یاش اولار

یاشدان یاشیللیق اولار

یاشیللیقدا یاشام وار

باران می بارد 

زمین خیس می شود

جای خیس سبز میشود

جای سبز محل زندگی می شود

When it rains,

The earth becomes wet,

The wet place is green,

We can live in a green earth.

درست است که یکی از تعریف‌های زبان که تقریباً اکثر زبانشناسان قبول دارند اینست که زبان مجموعه ای از علایم قراردادی است تا بدینوسیله انسانها با همدیگر ارتباط برقرار کنند. این قراردادها شامل زبان اشاره هم می شود. اما به نظر می رسد این تعریف در مورد زبانهایی صادق است که در آنها ساخت کلمات کاملا اتفاقی بوده است. با زیر ذره بین قرار دادن کلمات بعضی از زبانها نظیر ترکی متوجه میشویم که در ساخت بسیاری از کلمات آنها ارتباط معنایی و ظاهری اعجازگونه به کار رفته است. در مثال بالا ارتباط معنایی و یا ظاهری کلمات(یاغیش_یاش_یاشیل_یاشام) در ترکی را با کلمات(باران_خیس_ سبز_ زندگی) در فارسی و (rain , wet, humid, green, life) در انگلیسی مقایسه کنید. می بینید که ارتباط جالب و شگفت آوری بین کلمات یاغیش و یاش که از آن به وجود می آید وجود دارد. رنگ یاشیل تنها در جایی بوجود می آید که یاش باشد و تنها در جایی یاشام وجود دارد که یاشیل باشد. پس نه تنها این کلمات قراردادی و اتفاقی نیستند بلکه در ساخت اینها مهارت بی نظیری به کار رفته است.  این ارتباط بیشتر شبیه آفریده های اعجازگونه طبیعت است. اما چنانچه می بینید هیچ رابطه ظاهری و یا معنایی بین life و rain و یا زندگی، باران، خیس و یا سبز وجود ندارد. این کلمات قراردادی هستند و هیچ معیاری در ساخت آنها به کار نرفته است. زیرا به عنوان مثال می توانستند به جایgreen و یا سبز کلمه دیگری بسازند چراکه در ساخت آنها هیچ توجهی به عامل بوجود آورنده آنها نشده است. 

دهقانی(باریش)